Edhe pse jeta jonë është bërë më e pasur dhe më moderne dhe e emancipuar, prap nëna e re nuk trajtohet me atë përkujdes dhe respekt që kërkon kjo fazë e brishtë e mëmësisë. Një nënë e re që sapo ka prurë në jetë foshnjën e saj dhe ende nuk ka marrë veten nga trauma e lindjes, rrethohet me një “kujdes” ankthioz. Të gjithë njerzit që e rrethojë, duke filluar nga nëna e saj, jo vetëm nuk e ndihmojnë apo qetësojnë, por i thonë, se ajo nuk di dhe se nuk është e zonja dhe arrijnë deri aty sa i thonë, se qumështi i sajë nuk bën. Dhe kulmi arrin kur nëna apo vjehra, i thotë se banjën do ja bëjë ajo vetë edhe pse duhet të prishë terezinë e saj, por nuk ka se çfar bën, se ajo si nënë e re që është, mund ti bëjë ndonjë gjë fëmijës, psh mund ta thyej dhe gjepura të tjera të këtji lloi. Nëna e re, e penalizuar që në fillesë të mëmësisë, krijon me fëmijën një raport problematik. Ajo jeton në një ndjenjë pasigurie dhe dyshimi për veten. A është e keqe? nuk e do fëmijën? Nuk e do burrin? A e ka të keq qumështin? Pikpyetje pa fund. Askush nuk i thotë asgjë dhe të gjthë e shohin shtrëmbër. Edhe kur shkon tek mjekja/u, ajo/ ai me indifferencë profesionale , i thotë duke i prekur pa kujdes gjirin, se ti nuk ke qumësht ose i gjen ndonjë sëmundje fëmijës, e cila kthehet në akuzë po për nënën. Se ajo e ftohu apo e kishte gjirin të nxehtë, se vinte nga rruga dhe akuzat nuk kanë të sosur. Nëna e re është në hapat e para të mëmësisë dhe si çdo hap i pare, është shumë i vështirë, por që duhet ta realizojë ajo vetë, ashtu siç kanë bërë edhe nëna e saj, vjehrra, mjekja kur eshte femër apo infermjere që e ndjekin. Gjithë këta persona që në fakt duhet ta ndihmojnë nënën duke e siguruar, se është pasiguria e fillimit, por shumë shpejt ajo do ta fitojë zhdërvjelltësinë dhe sigurinë e duhur, në fakt vetëm këtë gjë nuk e bëjnë. Po ju ndërhy në këto forma që u cituan më lartë dhe që për fat janë ende prezente në trajtimin e nënës do të bëjmë vetëm dëm si nënës po ashtu edhe fëmijës.

Me leje të posaçme nga Lira Gjika.