Ecën në rrugë dhe sheh prindër apo gjyshër që ndjekin fëmijën me ushqim apo bananane në dorë. Mjafton që fëmija të hajë, po se ku e ha dhe se çfar rëndësie ka ushqimi në psihën e fëmijës, as që duan tja dinë. Nuk u intereson asgjë tjetër, mjafton të hajë atë gjë që ata, të rriturit, kanë në mëndje. As që përpiqen të mësojnë se si zhvillohet psiha e fëmijës, mëndja e tij. Mëndja e njeriut ka të njëjtën veti si universi, që zhvillohet e zmadhohet vazhdimisht. Dhe mëndja e njeriut i ka fillesat tek ushqyerja, prandaj prindër e të rritur të tjerë, mos e shikoni fëmijën 0-5 vjeç si një shishe për tu mbushur me ushqim. Mendimi e fillon rrugën pikërisht me ushqyerjen, me gjetjen dhe shijimin e tij. Duke filluar nga thithja e gjirit më pas, perdorimi i mjeteve per tu ushqyer, fillimi i ushqimeve të forta si buka apo copat e mishit dhe të perimeve, të gjitha sëbashku ngacmojnë psihën e fëmijës, memorjen dhe fantazinë e tij për ti njour, shijuar dhe pranuar të gjitha këto gjëra të reja. Ky process kaq i thjeshtë është i lidhur direct me fjalën. Nëna i emërton emrat e ushqimeve që po konsumon dhe fëmija mëson duke shijuar. Fëmija gjithashtu mëson që goja shërben për tu ushqyer, por edhe për të folur, prandaj kujdes prindër, gjyshër dhe edukatorë. Procesi i të ngrënës kërkon kohën e vet dhe të rriturit duhet tja japin këtë “kohë” fëmijës. Por duke e ushqyer fëmijën me forcë apo ku të munden, ata, të rriturit vetëm dëmtojnë, procesi i të ngrënës kthehet në vuajtje dhe gati luftë ndërmjet fëmijës dhe të rriturit. E ngrëna duhet të zhvillohet në një vend të caktuar, psh karrigiatavolinë për fëmijë, dhe në orë të caktuara. Mirë do të ishte që në orët e ushqimit, pranë fëmijës të ishte dhe i rrituri për ti mësuar etikën e të ngrënit. Prindër, ju vetë nuk respektoni regullat e ushqyerjes, madje i prishni me indiferencën më të madhe dhe pretendoni prej fëmijëve që të jenë ngrënës të mirë. Fëmija bën përpjekje gjigande për tu realizuar , ndërsa ju me padurim dhe indiferencë as që i vini re dhe jo vetëm kaq, por vetëm ankoheni që fëmija juaj nuk ha dhe nuk dalloni e vlerësoni asnjë arritje tjetër të fëmijës tuaj, por vetëm “a hëngri”, ndërkohë që fëmija ka kaq shumë nevojë për fjalën dhe mbështetjen tuaj.
Me leje të posaçme nga Lira Gjika